2006 Şubat'ında yaşandı ilk büyük ayrılık…Yaklaşık 20 bin kişi ayrıldı Türk Telekom’dan …

2006 yılından itibaren her yılın Aralık ayında binlerce insana yol vermek, bir Türk Telekom klasiği haline geldi…

Neden Aralık,

Bir yıla denk gelen izin parasını vermemek için...

Faaliyet Raporunda, personel sayısındaki azalmayı göstererek, hissedarlara umut vaat etmek için..

Aralık ayında, çalışanlar en yüksek  Vergi diliminden vergilendiriliyorlarmış  ne gam…

Sermayenin tek amacı: KÂR. Kar etmek için her şey mübah... Kârın yanında inasnın ne önemi var ki...

Önce Kamuya gönderiyordu…

Şimdi emekli ediyor…

Emekliliği hak etmiş herkesi emekliliğe zorluyor…

Verimli, verimsiz demeden…

Çalışkan-Tembel ayırt etmeden..

Gönderiyor …

Yeter ki sayı azalsın…

2011 Aralığında da binlerce kişi emekliliğe zorlandı..

Kimler yoktu ki Veda edenler arasında,

Örneğin İzmir’den; Sedat Kurt , Nur Akyol, Nurşit Türker, Seyfi Öztürk; İstanbul’dan Nüket Kayatürk, Serpil Demirci, Gürdal Uğur, Ankara’dan Rüya Gürman, Mehmet İman, Ahmet Eker, İhsan Çetintaş, Sibel Eren, Bahri Cihan, Nezir Güler, Hasan Çiçek, Gaziantep’ten Kemal Tankut duyduklarımızdan bazıları…

Ve bu yaprak dökümü sırasında duygularını kağıda dökenler, veda mesajı yayınlayanlar oldu…

Türk Telekom ve Tiyatro denince akla ilk gelen isim olan Gürdal UĞUR’da bir veda mektubu ile ayrıldı Türk Telekom’dan,

İşte Gürdal UĞUR’un mektubu;

 Değerli Yöneticilerim, Çalışma Arkadaşlarım ve Dostlarım… 

Sıra bize geldi…  Vakit, ayrılık vakti…

1982 yılında, 22 yaşında genç bir delikanlı olarak, Gayrettepe’de kapısından girdiğim PTT İstanbul Telefon Başmüdürlüğü’nde, ömrümün 30 yılını geride bırakarak, Bu gün TT İstanbul-1 Bölge Müdürlüğü olan ayni yerden, 51 yaşında “Genç” bir emekli olarak ayrılmaktayım.… 

Bu süre zarfında, gerek görevim icabı, gerekse sosyal yönüm itibarı ile bir çok önemli ve özel projelerde görev aldım…

Çok değerli yöneticilerle ve özel insanlarla birlikte çalışma şansına sahip oldum… 

Bana verilen görevleri elimden geldiğince, gücüm yettiğince, bir çok sıkıntıya rağmen, layığı ile yapmaya çalıştım…

Ne kadarını başarabildim onu bilemem.

Lakin 30 yıllık çalışma hayatımdan alnım açık, vicdanım rahat,

Biraz hüzünlü olsa da gönül rahatlığı içinde ayrılıyorum…

Adettendir, bu süre zarfında istemeyerek de olsa kırdıklarımızdan üzdüklerimizden, af dileyip, özür dilemek… Bende öyle yapıyorum… Umarım bağışlar haklarınızı helal edersiniz…

Naçizane benim sizlere bir hakkım geçti ise benden yana kat be kat helal olsun… 

Mensubu olmaktan her zaman gurur duyduğum Türk Telekom, bu süreçte bana iş verdi, aş verdi, eş verdi… 

Kısacası ne kadar özel ve güzel şeylere sahipsem,

Bunların hepsinde şirketimin büyük payı vardır… İnkar edemem…

Hayatıma bu olumlu katkılarından dolayı ne kadar teşekkür etsem azdır…

Sanırım daha fazla uzatmağa gerek yok!…

Bundan sonra önemli olan, ardımızdan söyleneceklerdir…

Bu güzel camiada, ardımızda gönlümüzü okşayacak, hoş bir seda bırakabildi isek ne mutlu bize…

Sürçü lisan ettiysek af ola diyerek, sözlerimi noktalarken, Görevlerinizde hepinize kolaylıklar ve başarılar diler, ayrılan arkadaşlarıma da sağlıklı ve huzurlu bir emeklilik hayatı dilerim…

Bu güzel ailenin mensubu olan sizleri ve gönül dostlarımı en samimi duygularımla selamlar, muhabbetle saygı ve sevgilerimi sunarım…

Elveda dostlar…

Daima hoş ve sağlıcakla kalın…

Emekli olan tüm Telekomculara mutlu ve huzurlu bir emeklilik diliyoruz...