Geçenlerde, 2000-2002 yılları arasında Türk Telekom personeline; beden dili, sunum teknikleri, etkili iletiÅŸim, pazarlama teknikleri gibi konularda eÄŸitim veren bir firmanın yöneticisiyle karşılaÅŸtık. SaÄŸdan soldan konuÅŸurken, Türk Telekom’a yine zaman zaman eÄŸitim verdiklerini söyledi. Ve ilave etti; “Ama ÅŸunu belirtmeliyim ki, personelde eski heyecan, kurumsal baÄŸlılık yok. Derslere ilgi eskiye kıyasla çok zayıf. Personel iÅŸini sevmiyor. Personel daha eÄŸitimli, yabancı dil seviyesi yükselmiÅŸ ama heyecan yok. Türk Telekom’un geleceÄŸini iyi görmüyorum” dedi.
Bu sohbetten hemen sonra Yılmaz ÖZDÄ°L’in, Prof.Dr. Salih NEFTÇÄ° ile ilgili yazısını okuyunca, tespitlerin aynı olduÄŸunu gördük. ÖZDÄ°L’in yazısındaki “Banka” kelimesi yerine “Türk Telekom”u koyarak okuyun. Türk Telekom’un geleceÄŸini görün.
Ä°ÅŸte ÖZDÄ°L'in O yazısı;
Profesör Salih Neftçi…
Türkiye’nin uluslararası alanda yetiÅŸtirdiÄŸi en önemli ekonomistlerden biriydi. “Finans dehası” olarak tanınırdı. Dünya Bankası’na, Çin Merkez Bankası’na, Uluslararası Kalkınma Ajansı’na, ABD DışiÅŸleri Bakanlığı’na danışmanlık yapardı. Öngörüleri paha biçilmezdi. ABD, Çin, Ä°sviçre üniversitelerinde ders verirdi.
*
Tanıdığım en zeki insanlardan biriydi. Teori’yle pratik’in kesiÅŸtiÄŸi noktaydı. Maalesef çok erken kaybettik. Hakikaten çok arıyorum rahmetliyi… Çünkü, ekonomiye dair tüm bildiklerimi ondan öÄŸrendim. Hayata bambaÅŸka bir perspektifle bakmamı saÄŸlamıştı. Saatlerce sorardım, bıkmadan usanmadan anlatırdı. Gene böyle bir sohbet sırasında, “ÅŸu piyasa tabir edilen kavramı, ekonomi tahsili yapmayanların anlayacağı ÅŸekilde izah eder misin” dedim. Ä°zah etti.
*
“Türkiye’nin köklü bankalarından birinin patronu beni aradı, atılım yapmak istediklerini söyledi, yöneticilerine eÄŸitim vermemi istedi. DoÄŸrusu hiç vaktim yoktu ama, neticede memlekettir, geldim. Bir hafta sürecekti. Ä°stanbul’da küçük bir oteli kampa çevirmiÅŸlerdi. Bankanın yöneticileri, Anadolu’daki ÅŸube müdürleri, hepsi orada kalıyordu. Otelin restoranı, konferans salonu olarak kullanılıyordu. Kürsüye çıktım. Hani bir zamanlar kösele ayakkabının içine beyaz çorap giyme hastalığımız vardı ya… Ä°lk dikkatimi çeken bu oldu. Hemen hepsi beyaz çoraplıydı. Ä°ngilizce bilen var mı diye sordum. Bir iki üst düzey yönetici haricinde, yoktu. Ama, istisnasız hepsinin önünde not defterleri vardı. Can kulağıyla dinliyorlardı.
Gece çalışıyor, ertesi sabah yeni yeni sorularla geliyorlardı. Merak ediyorlardı. Her saniyeyi deÄŸerlendirmek için, çaba harcıyorlardı.”
*
“Bu banka, Türkiye’nin en büyük bankalarından biri oldu. Elbette çok küçük bir parçasıydım ama, kendime gurur payı çıkarıyordum.”
*
“Seneler sonra, aynı bankanın patronu beni tekrar aradı, dünyaya açılmak istediklerini söyledi, yöneticilerine eÄŸitim vermemi istedi. Tekrar geldim. Bu defa Ä°stanbul’un en büyük otellerinden birinde kamp kurmuÅŸlardı. Kürsüye çıktım. Ä°lk dikkatimi çeken, Ä°talyan ayakkabılar oldu. Karşımda oturanların, eÄŸitime gelmekten ziyade, kokteyle gider gibi bi halleri vardı. Ä°ngilizce bilen var mı diye sordum. Gülümsediler. Ä°stisnasız hepsi biliyordu. Ama, istisnasız, hiçbirinin önünde not defteri yoktu. Gözlerinden ‘biz zaten senin anlatacağın her ÅŸeyi biliyoruz’ ifadesi okunuyordu. Nezaketen dinlediler ama, tek soru bile sormadılar. ÖÄŸrenmek isteyen, bilgiye aç kadro gitmiÅŸ, onların yerine, her ÅŸeyi bildiÄŸini düÅŸünen kadro gelmiÅŸti.”
*
“Hayatın sürekli kendini yenilediÄŸini…
Bilmekten çok, öÄŸrenmeye devam etmenin daha önemli olduÄŸunu unutmuÅŸlardı.”
*
“Ä°lk günün sonunda, akÅŸam yemeÄŸinde banka patronuyla buluÅŸtum. Bir hafta kalmama gerek yok, ben yarın döneyim dedim. Åžaşırdı. Niye diye sordu. Batıyorsunuz dedim! Ä°yice afalladı. Anlamadım dedi. Anlamadığınızı görüyorum, fazla dayanamazsınız, batıyorsunuz dedim. Tatsız bir yemek oldu. Ertesi gün New York’a döndüm.”
*
Seneye…
Bu banka battı.
|
BANKA BATMIÅž YA TELEKOM?